Tanımak, söylemek, hissetmek

Anlatacaklarım uzun aslında. Benim hikayemi oluşturan olaylar uzun çünkü. Bu yaralar açılıyor ya içimde boşuna değil.Yalnızım ve bekliyorum öylece içimi döküyorum. Kimileri böyle benim gibi yazarak döker içini kimi ağlayarak kimisi ise dökemez tutar içinde. Tutmuşluğum da olmuştur birden patlamışlığım da. Ama azdır o durumlar. Genelde aklıma geleni düşündüğümü söylerim ben, tutamam içimde. Bazen de sırf kırmamak için susarım, uzun uzun. Altta kaldığımı sansın istediğini düşünsün ben yine de tek kelime etmem. O insanı tartmışımdır gözümde verilecek değer bellidir, güven ve sadakat. Sonrasında da diyeceklerim tükenir bir bir. Bazen de daha yeni tanımaya başlamışımdır veya uzun zamandır vardır ama ben yeni alışmışımdır, ilerleyen zamanlar ne gösterecek bilmeden bağlanırım. Hatta belki bazen sahiplenirim, kıskanırım bilemiyorum. Yazımın başında da dediğim gibi belki de sadece bekliyorum. Hayatımın ilk'i olacak insanı. Tutsun beni kolumdan ve desin ' Sen sevilmeyi hak ediyorsun sevmeyi de. Aynı şekilde bende. Ben bunu hissediyorum sende. Güvenilirlikte var sadakatte, çocuklukta var ciddilikte,  tembellikte var çalışkanlıkta. Fark ediyorum, hissediyorum güzel olacak. Bir birimize bakacağız uzun uzun, anlayacağız birbirizimizi bazen öyle seveceğiz o kadar düşüneceğiz ki kavga edeceğiz bu yüzden. Sen benim için birşeyleri göze alırken ben daha da çok seveceğim seni, bu benim içinde geçerli. Hayallerimiz için çalışacağız hatta bir birimizin hayalleri için. Öyle zamanlar olacak ki deli gibi kıskanacağız birbirimizi. Ama ne olursa olsun bırakmayacağız bitti kelimesi olamayacak..  ' Evet çok oldu değil mi?Daha da var söylemek istediğim aslında. Ben bunları Hayatımın ilk'ine söylerdim. Bulduğumda söylerim :)